تجلّی پیوند ناگسستنی قرآن و عترت (ع)
قرآن، این کتاب راهنمای بشر در مبارک شبی نازل شد «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ ... »{دخان : 3}. آن شب رحمت و برکت، قدر نام گرفت «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ»{قدر: 5-1}. چنین با عظمت شبی از میان ماه های دوازده گانه، در رمضان المُبارک که ما و شما هم اکنون توفیق حضور در آن را داریم، جای دارد که یکپارچه، ماه نزول قرآن است «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ ... »{بقره: 185}. مولی الموحدین حضرت امام امیر المومنین (ع) سحرگاه چنین شبی که تا صبحدمش سلام است و آرامش، «سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ» محاسن مبارکش به خون فرقش رنگین شد. حافظ لسان الغیب، چه زیبا حال و هوای صاحب کلام ملکوتی (فُزتُ ِبرَبِّ الکَعبه) را در چنان لحظاتی در غزل مانا و ماندگارش به تصویر کشید آنجا که می سراید:
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند
بعد از این روی من و آینه وصف جمال
که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادند
من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند
هاتف آن روز به من مژده این دولت داد
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند
این همه شهد و شکر کز سخنم می‌ریزد
اجر صبریست کز آن شاخ نباتم دادند
همت حافظ و انفاس سحرخیزان بود
که ز بند غم ایام نجاتم دادند
{غزل 183}
با عرض تبریک به مناسبت فرا رسیدن سالگرد آغازین لحظات نزول قرآن، شهادت امام به حق ناطق و مفسّر کلام الهی بر عموم جامعه بشری تسلیت باد.
قربانعلی مهری متانکلایی
دبیر هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین مجلس
14 / 04 / 1394
#نظرات خوانندگان
ارسال نظر جدید