تقدیم به امام مظلومان و پیشوای فرزانگان
«در هر مَقام بر لبم آوای یا علی است»
نیما یوشیج، شاعر نوپرداز و بلند آوازه ایران زمین، در چکامه ای سِتُرگ و به دور از هر گونه حَشو و زواید، چه نیکو، شخصیت بی بدیل و شاخص «صراط المستقیم» را به تماشا می نشیند و ما و شما را به بازخوانی و پژوهش در مقام قرب الهی اش فرا می خواند. گویا شاعر از سرِ «درد» و در پاسخ به پرسشی مقدّر که «جور زمان» و تحمل تنهایی دوران شاعر را حکایت می کند، آشکارا گوشه ای از منویّات و اَسرار درون را بر زبان آورده و رَشَحاتی از آن را به رسم یادگار و با استعانت از نوک قلم بر صفحه کاغذ می نگارد و می سراید:
«گفتی ثنای شاه ولایت نکرده ام؟!
بیرون ز هر ستایش و حد و ثنا علی است
چونش ثنا کنم که ثنا کرده ی خداست
هر چند چون غُلات* نگویم : خدا علی است
شاهان بسی به حوصله دارند مرتبت
لیکن چو نیک در نگری پادشا علی است
گر بگذری ز مرتبه کبریای حق
بر صدر دور زودگذر کبریا علی است
بسیار حکم ها به خطامان رود ولی
در حق آنکه حکم رود بی خطا علی است
گر بیخودم و گر به خود اینم ثناش بس
در هر مقام بر لبم آوای یا علی است».
*(جمع غالی، غلوّ کنندگان)
بنیانگذار شعر نو، علاوه بر قطعه بالا، رباعیاتی شنیدنی در توصیف شخصیت امام عارفان دارد که به مناسبت دیگر، مورد بازخوانی قرار خواهد گرفت. ان شاء الله.
قربانعلی مهری متانکلایی
دبیر هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین مجلس
#نظرات خوانندگان
ارسال نظر جدید