"قانون اساسی برای همه"
یک خود آزمایی ساده
*قربانعلی مهری مَتانکلایی
عارف نامی قرن پنجم، پیر هرات، خواجه عبدالله انصاری (ره)(467-385 ه.ش) می گوید: «دوزخ، بیگانه را بنگاه است و آشنا را گذرگاه است و عارفان را نظر گاه است». با بهره گیری از معارف قرآنی شاید بتوان گفت: «اصحاب شِمال» یا همان «اصحابُ المَشأََمَه» که نگون بختان روزگارند، بیگانگان از قلمرو عقل و شریعتند که دنیایشان نیز دوزخ است. «اصحاب یمین» که رستگاران دو جهانند، آشنایان و ملتزمان با قرآن و عترتند که به راحتی از جِسر جهنّم که پل تعبیه شده بر آتش دوزخ است عبور می کنند. چه آنکه همگان باید از این گذرگاه عبور داده شوند. «وَإِن مِّنكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا . . . »{مریم:71}. و اما عارفان، همان «السّابقون السّابقونَ» اند که ندیمان و مقرّبان درگاه الهی اند. مخلصانی هستند که شیطان را هرگز بر آنها راهی نیست{واقعه:تمام آیات}. اینان صاحبان اَنفاس مطمئنّه اند. آسوده خاطر، همراه با بدرقه جمعی از ملائک و استقبال جمعی دیگر از همان جماعت، وارد باغ رضوان الهی می شوند. ندای «اِرجِعی اِلی رَبِّکِ . . . »، «فَادخُلی فی عِبادی»، « وَادخُلی جَنَّتی» {فَجر: 30-27} را به گوش جان می شنوند. تعارفات و خوشامد گویی های پی در پی ملائک قُدس رُبوبی را به تماشا می نشینند، آنگاه که می سرایند: «سَلاَمٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ . . .»{رعد:24}. «اُدْخُلُوهَا بِسَلاَمٍ آمِنِينَ»{حِجر:46}. اینان نیازی به عبور از پل ندارند. تَفَرُّج کنان، چون «نور» از «نار» می گذرند. اصلاً دوزخ و آتش نمی بینند. نار بر آنان نور می شود. آتش، گلستان می گردد، کما اینکه ابراهیم خلیلُ الرَّحمان (ع) را چنان شد. «قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ»{انبیاء:69}.
اکنون شما و من می توانیم در مقام تطبیق و مقایسه برآییم و با سنجش رفتار و بازخوانی ایّامِ گذشته و اکنونِ روزگار، «راستی آزمایی» نماییم تا بدانیم مشمول کدام یک از گروه های سه گانه ایم که آیات «قرآنی» و کلام عارفِ «انصاری» به آن اشارت دارد. امید آنکه در زُمره ی پیش قراولان و کاروانیانی باشیم که جویندگان راهیان نورند. آمین. بیاییم «کرامت و ارزش والای خود را» باز بیابیم تا چونان اُسوه هایی، الگوی جهانیان گردیم. «. . . لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهیداً عَلَیکُم وَ تَکُونُوا شُهَداءَ عَلَی النّاسِ . . .»{حج:78}. مفاهیمی ارزشمند که «مقدّمه» و «متن» قانون اساسی، زمینه سازی مناسب برای فراهم آمدن امکان دستیابی همگان به آن آرمان ها را بدون آنکه چیزی از مسئولیّت ما بکاهد به عنوان وظیفه ای دائمی متوجه نظام جمهوری اسلامی ایران می داند.
*«دبیر هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین مجلس»
30 / 05 / 1394
#نظرات خوانندگان
ارسال نظر جدید