"قانون اساسی برای همه"
طرح چند پرسش
*قربانعلی مهری مَتانکلایی
مدیر مسئول محترم کیهان جناب آقای حسین شریعتمداری، در اعتراض به«برجام»، در ذیل ستون « یادداشت روز »، صفحه 2 کیهان، چهارشنبه 18/6/1394 مقاله ای با عنوان «بهانه های تکراری!» به چاپ رساند. پیرامون مقاله، سوالات و توضیحاتی، نقش بر کاغذ شد. امید است عنایت به آن، خالی از فایده نباشد. بهره بیشتر مستلزم آن است مقاله کیهان نیز مورد بازخوانی قرار گرفته باشد.و امّاپرسش ها:
کیهان می گوید: « این دیدگاه با مستندات فراوانی همراه است که برجام در صورت تصویب برای آینده علمی، امنیتی و اقتصادی کشور فاجعه آفرین خواهد بود.» در راستای قاعده ی « نَفی سَبیل»، یعنی « طرد کامل استعمار و جلوگیری از نفوذ اجانب»، اصل 153 قانون اساسی مقرر می دارد: «هرگونه قرارداد كه موجب سلطه بيگانه بر منابع طبيعي و اقتصادي، فرهنگ، ارتش و ديگر شئون كشور گردد ممنوع است.» با وجود اِنذارهای شدید شرعی و قانونی آیا به باور شما، «برجام» در صورت تصویب در مجلس و یا شورای عالی امنیت ملی، برای آینده « علمی، امنیتی و اقتصادی » کشور فاجعه آفرین خواهد بود؟
3- کیهان می گوید: « پیش از این درباره ی غیر قانونی بودن تعلّل دولت و خودداری از ارسال لایحه ی برجام به مجلس و نیز، ضرورت تصویب یا رد آن از سوی نمایندگان ملت، گزارش ها و نوشته های مستند و متعدّدی داشته ایم.» آیا به موجب قانون اساسی، قانون آئین نامه داخلی مجلس و سیاست های کلان مملکتی که توسط رهبری نظام ابلاغ می شود تکلیفی مبنی بر تقدیم لایحه بابت بررسی برجام، متوجه دولت است تا اگر دولت به وظیفه قانونی خود در موعد مقرر عمل نکند متخلّف از حکم قانون شناخته شود؟ به نظر شما،آیا در صورت عدم تمایل دولت به تقدیم لایحه، مجلس رأساً نمی تواند با تهیّه طرح، در صدد بررسی برآید؟
4-کیهان می گوید: « به نظر می رسد نگرانی آقایان از تصویب احتمالی برجام در مجلس نیست، بلکه نگران رد آن هستند و یا خدای نخواسته از تریبون باز مجلس نگرانند، زیرا مردم را در جریان بحث و بررسی برجام قرار می دهد که می تواند اطلاع و با خبر شدن آنان از عدم توازن میان آنچه داده ایم و آنچه قرار است بگیریم را در پی داشته باشد.» آیا عدم تمایل دولت به تقدیم لایحه، به خاطر آن است که کشف و برملا شدن آثار منفی و ذلّت بار برجام، علاوه بر تعلیق بر محال شدن تصویب آن در مجلس، مانع از آن شد تا دولت به تهیه و تقدیم لایحه به مجلس مبادرت نماید؟
5-کیهان می گوید: « اگر نگرانی آقایان از آن است که تصویب برجام در مجلس شورای اسلامی این سند را قانونی و الزام آور می کند باید پرسید مگر تصویب احتمالی آن در شورای عالی امنیت ملی، همین نتیجه را ندارد؟» پرسش قابل طرح اینکه آیا در صورت وجود نشانه های ذلّت بار و فاجعه آمیز در برجام، شورای عالی امنیت ملی کشور که اکنون عهده دار رسیدگی به آن است، متوجّه این آثار نخواهد شد؟ و آیا اگر متوجّه بشود پنهان کاری خواهد نمود و بدون اعلان به افکار عمومی، در صدد تصویب آن برآمده و سند ذلّت باری را به امروز و فردای کشور تحمیل خواهد کرد؟
6-و امّا توضیحات:گویا کسانی که بر مکلّف دانستن دولت به تهیه لایحه تاکید و بر تقدیم هرچه سریعتر آن به مجلس اصرار می ورزند، بر این گمانند که چه بسا ممکن است شورای عالی امنیت ملی، در مقام رسیدگی، مانند مجمع تشخیص مصلحت نظام، با ملاحظة مصالح و مقتضیات، وبا چرخش و انحرافی ملایم از ظاهر قانون اساسی یا از احکام اولیّه مندرج در موازین شرع، در صدد تصویب برجام برآید امّا دامن مجلس از آنجا که به مُرّ قانون و شرع عمل میکند از انتساب به چنین شائبه ای مبّرا است. آیا بر فرض صحت چنین گمانه زنی هایی، مصوبّه ی شورای عالی امنیت ملی به مانند مصوّبه مجمع لازم الاتّباع نخواهد بود؟ مضافاً اینکه، مصوبه شورای عالی امنیت ملی، آنگاه لازم الاجراء می شود که به تأیید رهبری معظم انقلاب رسیده باشد. آیا با قبول چنین فرضی مبنی بر به تأیید رسیدن مصوبه شورای عالی امنیت ملی توسط رهبری، دامن زدن به چنان شائبه ای را می توان متضمن آثار و فوائد عقلی، عرفی، شرعی و قانونی دانست؟
7-با پایان یافتن تعطیلات تابستانی کنگره آمریکا، سناتورها، از سه شنبه هفته جاری یعنی از 17/6/1394، بحث و بررسی سند « برجام » یا همان «برنامه جامع اقدام مشترک ایران با گروه کشورهای موسوم به 1+5 »را آغاز کردند. قاطبه سناتورها ی جمهوری خواه عضو کنگره، در باب مخالفت با برجام واِنذار دادن دولت اوباما از ملتزم شدن به آن داد سخن داده اند و قرار است طی 9 روز کاری، کنگره نظر نهایی خود را راجع به برجام اعلام نماید. عمده دلایل مبنی بر مخالفت هاآن است که برجام، بدون آنکه تعهداتی برای ایران پیش بینی کرده باشد، تمام حقوق مفروضه و متصوّره ایران را به رسمیت شناخته است. به گونه ای که با لازم الاجراء شدن برجام، دولت امریکا با دست خود امکان هجوم و حمله فراگیر ایران هسته ای را علیه منافع آمریکا هموار نموده است. متقابلاً از مجموع یکصد نماینده کنگره، تا تاریخ نگارش این نوشتار، تعداد 42 سناتور دموکرات و بعضاً جمهوری خواه، رسماً حمایت خود را از برجام اعلام نموده اند. یعنی با فرض مردود واقع شدن برجام توسط کنگره، رئیس جمهور آمریکا با قدرت چانه زنی بالا، قادر خواهد شد تصمیم یا مصوبه کنگره را وتو کند. مضافاً اینکه سناتورهای دموکرات، ممکن است با تمسک به وقت کشی ها که از طریق سخنرانی های طولانی بعمل خواهند آورد یا با بکارگیری ابزارها و حیله های قانونی، موجباتی فراهم آورند که برجام بدون آنکه منتهی به صدور رأی مبنی بر تصویب یا ردّ آن در کنگره شود زمینه های اجرائی آن را قانونی نمایند.
8.بنابراین، در اینکه ممکن است برجام، حتی در کنگره آمریکا نیز منتهی به صدور رأی نگردد، به موجب قوانین داخلی ایالات متحده آمریکا، امری دور از انتظار نخواهد بود، این در حالی است که کنگره هم اکنون عملاً ورسماً رسیدگی های خود را آغاز نموده و ظرف 9 روز کاری، مکلف به اتخاذ تصمیم و اعلام نظر نهایی می باشد. این امر را در مقام مقایسه گویا بتوان شبیه همان کاری دانست که «کمیسیون ویژه برجام» با ترکیب نمایندگان عضو، روزهاست که امر بررسی این سند را در مجلس شورای اسلامی و در نوبت های کاری منظم در دستور کار خود قرار داده است.
9-بنابراین، ضمن اصرار بر صلاحیّت مجلس جهت نظارت، تحقیق،تفحّص و مجاز و مأذون بودن قوّة مقنّنه به قانون گذاری در تمام امور کشور در چهارچوب های مقرر در قانون اساسی و ضرورت التزام همگان در برابر مصوبات مجلس، امّا به این پرسش نیز باید پاسخ داده شود آیا چنانچه به جهات قانونی و بنا به مصالح ملی و مملکتی، برجام بدون آنکه تصویب آن در مجلس ضرورت بیابد و به صرف بررسی و اعلام نظر شورای عالی امنیت ملی کشور به مرحله تصویب، تأیید و اجرا برسد، آیا این امر، ایراد خدشه به صلاحیت عام مجلس شورای اسلامی را به همراه خواهد آورد یا خیر؟.
10-علی رغم ناقص و نارسا بودن مسائل مطروحه، امّا بررسی و پاسخ به پرسش ها، قطعاً بر غنای مطلب خواهد افزود.
*« دبیر هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین مجلس »
چهارشنبه 18 / 06 / 1394
#نظرات خوانندگان
ارسال نظر جدید