آنچه من از واژه «عورت» می فهمم

"قانون اساسی برای همه"

آنچه من از واژه «عورت» می فهمم

*قربانعلی مهری متانکلایی

 با علم به اینکه واژگان «عورت» به معنای ننگ و عار و «عریان» به معنای برهنگی بنا به قولی علاوه بر هم ریشه بودن در لغت، در دلالت هر دو واژه به معنای شرم و آزرم دارای معنای نزدیک به هم می باشند، پس عورت چیزی است که باید پوشیده باشد و برهنگی آن ننگ آور است وموجب شرم.رعایت ادب مقتضی آن است از ذکر مستقیم نام اعضایی از بدن پرهیز شود و عبارات غیر مستقیم بکار رود. اما اعضای سافله ی بدن فقط محسوس ترین مصادیق عورت اند نه همه مصادیق آن. اعضایی که آدمی از عبور دادن نامشان بر زبان احساس شرم می کند. عورت در معنای وسیع کلمه آن است که چشم از نگریستنش، گوش از شنیدنش، زبان از گشودنش، دست از یازیدنش، شکم از آلودنش، دامن از تر کردنش، فکر از اندیشیدنش، گام از برداشتنش و دیگر اعضا ، جوارح و جوانح از . . .، ننگ و عار دارد. چنین است که ربودن مال غیر، چشم دوختن به نوامیس مردم، دریدن پرده ی اَسرار این و آن، پر کردن شکم از لقمه حرام، غیبت، تهمت، دروغ، ترور شخصیت، هتک حرمت و گمان بد داشتن نسبت به دیگران و ...، بد است و ناروا. و پرداختن به آن، منافی با عفت است و مروّت ، و مغایر با مردانگی و جوانمردی و در ضدیت با حکمت است و شجاعت. عناصری که تشکیل دهنده ی فضیلت عدالتند. فضیلتی که «امّ الفضائل» اش نامند و مادر نیکویی هایش شمارند. کار های ناروا و ناپسند، مستلزم آن است که هرگز از قوّه به فعل در نیاید .حافظ لسان الغیب چه نیکو می سراید :

      «ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم          جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است         کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم».

*«دبیر هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین مجلس»

دوشنبه 2 / 9 / 1394