دوران خوش ایّام

"قانون اساسی برای همه"

دوران خوش ایّام

*قربانعلی مهری مَتانکلایی

1- حضرات معصومین (ع) چه زیبا فرموده اند: «اَلصَّبرُ مِفتاحُ الفَرَج». یعنی «بر اثر صبر، نوبتِ ظَفر آید». رئیس جمهور محترم طی نامه ای غرورآفرین، «دست آورد های برجام» را به محضر مقام معظّم رهبری تبریک می گوید. معظّمٌ له ضمن استقبال از پیام و اعلام خرسندی نسبت به نتایج حاصله، با ارائه خط مشی و ترسیم نقشه راه، پیمودن درست و هوشمندانه مسیر پر فراز و نشیب را مورد توصیه قرار می دهد. خستگی از تن همگان بیرون می رود. غریو شادی همراه با نشاط، امید و سپاس، فضای کشور را عطرآگین می سازد. جهان می فهمد «ملّت ایران، عزّتمندانه مقاومت کرد، مقتدرانه مذاکره کرد و پیروزمندانه توافق نمود». همه آنان که دل در گرو ایرانی آباد و سربلند دارند می دانند: جمهوری اسلامی ایران بر اساس اهداف و آرمان های پیش بینی شده در «فصل دهم» از قانون اساسی ناظر به «سیاست خارجی» و در راستای تأمین و دفاع مقتدرانه از منافع ملّت و مملکت با نگاهی نو به جهان، باب تعامل را با رعایت عناصر سه گانه «عزّت، حکمت و مصلحت» خواهد گشود.

2- با تحمل سختی ها و گذر از سنگلاخ ها و صخره ها است که دریچه به سمت روشنایی گشوده می شود و افق ها آشکار می گردد. سعدی علیه الرّحمه در قصیده «توحیدیّه»چه زیبا می سراید:

«نابرده رنج گنج میسّر نمی شود/ مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد»

و می افزاید:

«هر کو عمل نکرد و عنایت امید داشت/ دانه نکاشت ابله و دخل انتظار داشت»

چنین است که در قصیده ای دیگر، در مقام موعظه و نصیحت بر می آید و می سراید:

«ایها الناس! جهان جای تن آسانی نیست/ مرد دانا، به جهان داشتن ارزانی نیست»

و در ادامه می گوید:

«سعدیا! گرچه سخندان و مصالح گویی / به عمل کار برآید به سخندانی نیست».

3- خدا را شاکریم که ملّت دانا و آگاه ایران، سرانجام ذیل سایه تدبیر و درایت رهبری معظّم نظام و با اعتماد به دولتمردان کاربلد و کاردان که آنان نیز به تبعیت از صاحب مقام «فصل الخطاب»، اهل تدبیرند و امید، راه اعتدال را در فیصله بخشیدن به پرونده ای کهنه و قدیمی مربوط به فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران بر گزیدند. دولتمردان نیز، تحمّل سختی و مرارتِ همراه با صبوری و بردباری افزون بر ده سالۀ ملّتی نجیب را با به بار نشاندن تلاش های نفسگیر به ثمر رسانده اند.

4- چنین است که ابیاتی از غزل حافظ شیرین سخن را تقدیم همه دست اندر کاران و تمامی ملّت سرافراز ایران می نمایم. تقدیم به روح پرفتوح شهدای مظلوم هسته ای، به امام شهیدان، آنکه صبر و مقاومت را به ما آموخت. به رهبری معظّم نظام که پیمودن راه درست را به همگان می آموزد. به دولت تدبیر و امید و به تیم کارآزموده در عرصه سیاست و دیپلماسی که هشدارهای رهبری نظام را آویزه گوش قرار می دهد، و به همه ملّت بزرگ ایران و بویژه نسل های جوان و امیدوار به زندگی در ایرانی آباد، آزاد و سربلند. و امّا آن غزل:

«بر سر آنم که گر ز دست برآید/ دست به کاری زنم که غُصّه سرآید

بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر/ بار دگر روزگار، چون شِکَر آید

بلبل عاشق! تو عمر خواه که آخر/ باغ شود سبز و شاخِ گل به بَرآید

صبر و ظفر هر دو دوستان قدیم اند/ بر اثر صبر نوبت ظفر آید».

امّا همگان دانند در به ثمر رسیدن «درخت برجام»، بد اخلاقی هایی هم صورت گرفت. لذا جناب حافظ می افزاید:

«صالح و طالح متاع خویش نمایند/ تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».

5- نظر به مراتب، باید آستانه صبر و تحمل را بالا برد. یکدیگر را باور کرد. دغدغه ها و دلواپسی های دلواپسان دردمند و علاقه مند به سرنوشت کشور را در نقدها و ارزیابی عملکردها به رسمیّت شناخت.  کاستن از حجم انبوه مشکلات پیش رو را وجهۀ همّت خویش قرار داد. از کنار حرف و حدیث های این و آن با بزرگواری گذشت. پاسخ بدی را به بدی نداد. چون:

«گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید/ گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم

حافظ! ار خصم خطا گفت نگیریم بر او/ ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم».

6- پر واضح است که دستیابی به منافع حاصل از برجام، همۀ اهداف نیست بلکه به تعبیر مقام معظّم رهبری، اهتمام ها باید در استفاده درست و به هنگام از ظرفیت ها و توانمندی های ملّی و مملکتی جهت به بار نشاندن پروژه بزرگ «اقتصاد مقاومتی» متمرکز شود. قطعاً دولت خدمتگزار در پیمودن این مسیر پیشگام خواهد شد.

*«دبیر هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین مجلس»

30 / 10 / 1394