« یوم الله 22 بهمن، حماسة بزرگ حضور»

"قانون اساسی برای همه"

« یوم الله 22 بهمن، حماسة بزرگ حضور»

*قربانعلی مهری مَتانکلائی

1. حماسه حضور 22 بهمن هر سال، علاوه بر نقطة عطف بودن، یادآور «خاطرات خوش ایّام» در نخستین دهة فجر نهضت اسلامی ملّت بزرگ ایران از 12 تا 22 بهمن 1357 می باشد. بازخوانی این خاطرات شیرین، در جای خود مهمترین نماد و جلوه ی حضور مردم در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها است. مسئله ای که گرامیداشت آن، همواره مورد تأکید بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی و تأئید خَلَف صالح ایشان، یعنی مقام معظّم رهبری بوده است و می باشد.
2. همین نگاه بود که مردم را پشت سر انقلاب قرار داد. به باور مصلحان اجتماعی، تأثیر گذارترین انقلاب در دوران معاصر، انقلاب پیروز ملّت مسلمان ایران بود. رمز پیروزی آن هم، انسجام و حضور مردم در همه صحنه هاست.با همین نگاه بود که «دولت» تشکیل شد، «رفراندوم» برای تعیین نوع حکومت انجام شد، «قانون اساسی» تدوین یافت. از افتخارات جمهوری اسلامی ایران همین بس که تمام خدمتگزاران نظام، خواه مستقیم یا غیر مستقیم توسط مردم انتخاب می شوند.
3. علاقه داشتم گلچینی از سخنان دو حکیم فرزانه، یکی بنیانگذار نهضت و نظام، و دیگری خَلَف صالح ایشان که طیّ قریب به چهار دهه، یعنی از آغازین سال تأسیس و تشکیل نظام، در جشن های غرور آفرین 22 بهمن هرسال بر زبان رانده اند و می رانند را بازنویسی نموده و تقدیم شهروندان گرامی و دوستان و برادران ایمانی نمایم. امّا همگان می دانیم و می دانند به مناسبت بزرگداشت این روز حماسی و آن ایّام فجرآفرین، رهبری معظّم انقلاب، با بلاغت هرچه تمامتر داد سخن خواهند داد. بنابراین، شایسته است همگان منتظر شنیدن «خط مشی ها» و به تماشا نشستن «نقشه راهی» باشیم که حضرت ایشان برای آینده این مرز و بوم و خصوصاً در آستانه «دهمین» و «پنجمین» دورة انتخابات  مجلس «شورای اسلامی» و «خبرگان رهبری» ترسیم خواهند نمود تا انتخاباتی با کمترین هزینه ها و بیشترین فایده ها ثبت درتاریخ نهضت و نظام گردد.
4. و امّا گفته شد 22 بهمن هر سال، تجلّی عینی و نماد خارجی اراده ی یک ملّت عارف و آگاه در تحکیم و ترویج ارکان و پایه های نهضت و نظام است. ملّّت و مردمی  که خود در شکل گیری و بقاء و دوام چنان نهضت و چنین نظام سرافراز، با نقش آفرینی ها حماسه آفرید. چنین است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، قاطبة ملّت را مسئول تعیین سرنوشت خود می داند. رهبری نظام، نهادهای حاکمیّت و قوای سه گانه مقنِّنه، مجریه و قضائیه را برآمده از متن مردم  می شمارد. ادارة امور کشور  را جز با اتّکاء به آراء مردم، قابل پذیرش نمی داند.
5. اصل 6 قانون اساسی مقرّر می دارد: «در جمهوري اسلامي ايران امور كشوربايدبه اتّکاءآراء عمومي اداره شود از راه انتخابات: انتخاب رئيس جمهور، نمايندگان مجلس شورای اسلامي، اعضاي شوراها و نظائر اينها، يا از راه همه پرسي در مواردي كه در اصول ديگر اين قانون معیّن مي گردد».
6. همین مضمون به همراه دیگر مضامین کلیدی و اساسی است که به عنوان اصول، ارکان، مبانی و ثابتات نظام، در ذیل اصل 177 قانون اساسی، به عنوان اصول و ارکان اِلَی الاَبَد و غیر قابل  تغییر، مورد شمارش و پذیرش قرار می گیرد. ذیل اصل مزبور مقرّر می دارد: «محتواي اصول مربوط به اسلامي بودن نظام و اِبتناي كليّه قوانين و مقرّرات براساس موازين اسلامي و پايه هاي ايما ني و اهداف جمهوري اسلامي ايران و جمهوري بودن حكومت و ولايت امر و امامت امّت و نيز اداره امور كشور با اتّكاء به آراء عمومي و دين و مذهب رسمي ايران تغييرناپذير است.»
7. مجلس شورای اسلامی، یکی از مهمترین مصادیق «انتخابات» و از بارزترین مظاهر تجلّی و ظهور ارادة مردم است. چنین است که امام (ره)مجلس را «در رأس امور، و عُصارة فضائل  ملّت» می دانست. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز در خصوص جایگاه مجلس و نمایندگانش در نظام سیاسی کشور می گوید:« مجلس شوراي اسلامي از نمايندگان ملت كه به طور مستقيم و با رأي مخفي انتخاب مي شوند تشكيل مي گردد». و در اصل 63 همین قانون می افزاید:«دوره نمايندگي مجلس شوراي اسلامي  چهار سال است.» و در مقام تأکید مجدّد بر جایگاه مجلس تصریح می کند:«انتخابات هر دوره بايد پيش از پايان دوره قبل برگزار شود به طوري كه كشور در هيچ زمان بدون مجلس نباشد».
8. آیا در تبیین نقش و جایگاه مجلس در نظام سیاسی ایران، همین کافی نیست که علاوه بر قانون اساسی، اندیشمند فرزانه یعنی امام (ره) ضرورت وجود پیوسته و بلا انقطاع مجلس را در بدنة نظام برای همیشه تاریخ مورد تأکید قرار داده اند؟!
9. در روزهای پیش رو، ایران اسلامی با پشت سر گذاردن «حماسه بزرگ 22 بهمن»، به نظاره نشستن «خلق حماسه» ای دیگر، یعنی  «حضور غرور آفرین جمعه 7 اسفند 1394»را، روز شماری می کند. سالی که آغاز آن با شعار «همدلی و همزبانی» آغاز و خاتمه آن با رقابت سالم و آزاد نامزدها و انجام دو انتخابات تاریخ ساز، به فرجام خواهد رسید. انشاءالله.
10. جناح ها و جریان های سیاسی و مدنی، جهت ترغیب همگان به حضور فعّال در انتخابات، شعارهایشان را  به منظور جلب اعتماد عموم و تصاحب آراء مردم، انتخاب و مورد اطلاع رسانی قرار داده اند. شعارهایی با  عناوین کوتاه، رسا و زیبا نظیر «امید، آرامش، رونق اقتصادی، معیشت، امنیّت، پیشرفت، توسعة سیاسی، صیانت از حقوق شهروندی، حفظ استقلال، جلوگیری از سلطه و نفوذ بیگانه بر منابع طبیعی و اقتصادی، فرهنگ، ارتش و دیگر شئون کشور.» کلماتی رسا، بلیغ، هشدار دهنده و نشاط آفرین که دستیابی جامعه به پویایی و سرزندگی، مقتضی آن است تا همه مضامین آن شعارها با جدّیت هرچه تمامتر وِجهه همّت تمامی شهروندان در حوزه های انتخابیه سراسر کشور قرار گیرد.  
11. « حل معضل اقتصادی، رفع مشکل بیکاری، ایجاد اشتغال، برطرف کردن موانع تولید، رقابت پذیر نمودن کالاهای داخلی، رفع تبعیضات ناروا، مبارزه با کلیه مظاهر فساد و تباهی، گردش آزاد پول و سرمایه، رونق بازار و پیدا کردن راه های جدید تحصیل در آمد با توجه به اهتمام نظام به لزوم قطع وابستگی بودجه ی سالانه و هزینه های ناشی از اداره امور کشور به نفت و درآمدهای حاصل از آن»، ترجیع بند همه آن شعارهای به ظاهر متفاوت از یکدیگر است.
12.  شعار ساده و بی پیرایه «قانون اساسی برای همه» یا «قانون اساسی به زبان ساده» نیز، یکی از شعارهایی است نو و تازه که جا انداختن آن و اهتمام همگان به اجتماع زیر چتر آن، قطعاً خالی از فایده نخواهد بود. شعاری که می تواند به عنوان یک «راهبرد» نه صرفاً در «دهمین» یا «پنجمین» دوره انتخابات، بلکه برای همه ادوار انتخابات در آینده تاریخ این مرز و بوم به شمار آید. عبارت «قانون اساسی برای همه»، چون تاریخ مصرف ندارد، شعاری است که ازحیث استناد، نه کهنه شدنی است و در صورت تکرار، نه دل آزار است و فرسودنی.
13. «قانون اساسی» از حیث امتیازات به گونه ای است که «آنچه نیکان همه دارند او، تنها دارد». در جمهوری اسلامی ایران، تنها ابزار احتجاج میان «حاکمیت و مردم» عبارت است از  «قانون معیار»که «قانون اساسی» ش نامند. متنی مُنَقّح که به عنوان منشور و میثاق مشترک میان ملّت و مملکت، ابزار یا ترازو و میزانی است برای «ارزیابی و راستی آزمائی». ارزیابی وعده ها که آیا در چارچوب قانون است و راستی آزمائی گزارش عملکردها که آیا به درستی انجام شده است یا خیر؟ پیرامون «قانون اساسی» و شعار انتخاباتی «قانون اساسی برای همه»، در مقالات فراوان به قلم نگارنده، مطالب با تفصیل هرچه تمامتر به نگارش درآمد. در روزنامه ها انتشار یافت. در پایگاه اطلاع رسانی به نشانی «www.ghorbanalimehri.ir» قابل دسترس می باشد. در آینده نیز مقالاتی دیگر نگارش خواهد یافت.                                                     
14. حضور مردم در راهپیمایی یوم الله 22 بهمن، همان میزان باعث اعتلاء نظام در مجامع ملّی و بین المللی است که گام نهادن به سوی صندوق های رأی در جمعه ی انتخابات. وقوع انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 یک حرکت عظیم فرهنگی با حضور تمامی اقشار جامعه بود. بنابراین تمامی افراد و گروهها از تمامی طبقات جامعه با وحدت و همدلی دست به اقدامی تاریخی ونمادین زد که بعد از گذشت 37 سال علی رغم تأثیر گذاشتن فراوان بر اوضاع و احوال ملّی، منطقه ای و بین المللی، امّا هر بار باید به بار نشستن برگی دیگر از اوراق زرّین آن نهضت فراگیر را  انتظار کشید و به تماشا نشست.
15. ملت ایران که توانست تحت فرمان رهبری بزرگ و کاریزما، در مقابل دو غول «استبداد داخلی و استعمار خارجی» بایستد و با دادن شعار «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی»، نظامی نوین را بر جغرافیای کشور مستقر سازد، اکنون روا نمی دارد نسبت به نظام و ارکانش که امانت الهی و میراث به جا مانده از امّت و امام است کم کاری شود یا گردی بر دامنش نشیند. امّت و امامی که در تعبیر رسای شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی (ره) «راست قامتانی بودند تشنگان خدمت نه شیفتگان قدرت».
16. بنابراین، تفاوت نمی کند «که هستیم؟» و «به چه می اندیشیم؟». «اصول گرا باشیم یا اصلاح طلب؟ پایداری باشیم یا کارگزاری؟ مستقل باشیم یا اعتدالی؟» هرکه باشیم و هرچه باشیم بیائیم با اعتماد به یکدیگر، همدلی، همزبانی، با تدبیر و درایت و با برنامه های صحیح، قانونمند، کارآمد و منسجم، امید و نشاط و سرزندگی و حرکت به سوی آینده ای بهتر و شکوفاتر را رقم بزنیم و پایه های محکم نظام «مردم سالاری دینی» را محکم تر از گذشته استوار سازیم.
17. راقم این سطور، خود را سالک و روندة چنین مسیری می داند. با قائل بودن احترام به همه علائق و سلائق گوناگون سیاسی که با فعالیت زیر چتر مقدس جمهوری اسلامی، سودای توسعه و پیشرفت ایران عزیز را در سر می پرورانند براین باور است جز با همدلی و همزبانی و اعتماد به یکدیگر، نه «همبستگی ملّی» به بار می نشیند که اصل دوم قانون اساسی، نیل به آن را مورد تأکید قرار می دهد و نه راه پر فراز و نشیب «رشد و توسعه» هموار می گردد که تمام همّ و غمّ ملّت و مملکت بر آن است با گام نهادن در چنان بستر آرامی، «یک گام به پیش» را وجهه همّت خویش نماید . قطعاً شما نیز بر همین سیاق اید و علاقه مند به طیّ طریق در همین مسیرید. الحمدلله.

*«دبیر هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین مجلس»

دوشنبه 19/ 11/ 1394