تشييع پيكر آيت‌الله هاشمي رفسنجاني- طابَ ثَراهُ-

"قانون اساسی برای همه"

تشييع پيكر آيت‌الله هاشمي رفسنجاني- طابَ ثَراهُ-

*قربانعلی مهری مَتانکلایی

«چو بر خاكم، بخواهى بوسه دادن                          رُخم را بوسه ده، كه اكنون همانم!!»

1. به ناگاه، خروشِ جمعيّت از زمين و زمان جوشيد و پيكر رنج مندِ سياستمدارى مصلح را با گذر از دانشگاه تهران به غُنُودن در آرامگاه أبدى و در جوار پير و مرادش انتقال داد. نمى دانم چگونه تشييع شد؟ بر بالهاى آمرزش خواهِ ملائك؟ يا بر شانه هاى مهربانانه ى ملّت؟ با آمدن جمعيّت، فقط زمزمه و ترنُّمِ أبياتى ازغزل مولانا در ديوان شمس با مَطْلعِ:( اندك اندك جمع مستان مى رسند)، آرامش بخش خاطرِ نگرانِ غم زدگان شد. 
2.  توفيق حضور در مراسم خاكسپارى را نيافتم، امّا دانشگاه تهران و خيابان انقلاب تا زير پل حافظ و پس از آن، به چهار راه تلاقى انديشه ها بدل گرديد. همه آمده بودند. از ماجراجويانِ غوغا سالارِ ديروز، تا ارادتمندانِ بى إدّعاى امروز. انبوهِ جمعيّت هاى حاضر، جلوه هائى زيبا و ماندگار از حضور متراكم  را به نمايش گذاشتند. از تقابل هاى كلامى و شعارى تا تفاهم ها و همدلى. البتّه بدون هر گونه اهانت به يكديگر و با حفظ تمامىِ مراتب احترام نسبت به همديگر، زير چتر وحدت آفرين جمهورى اسلامى ايران. اين ميزان مشتركات، خود مايه ى اتّحاد است.
3.  شايد جماعتى فريادشان منسجم تر بود، امّا تريبون داران، صداى شان بلندتر بود.كاش، اين قدرشناسى ها و لو به اندك، در زمان حضورش دريغ نمى شد.عارف رومى چه درد مندانه مى سرايد:( چو بر خاكم، بخواهى بوسه دادن/ رُخم را بوسه ده، كه اكنون همانم.)
4.  با قطع نظر از همه ى پيام ها، تحليل ها وتجليل ها پيرامونِ شخصيّتِ جامعُ الأطراف، وَقور و بردبارش و چون كوهْ استوارش، همين بس كه يكى از نديمانِ قديم و يارِ ديرين اش- جناب مستطابْ حاج شيخ على اكبر ناطق نورى- در بزرگىِ مَرامش مى گويد:( سِعَه ى صدر آيت الله هاشمى خُلقم را تنگ مى كرد). همين حِلْم و درايت و خويشتندارى  كه او را ، وا مى داشت پاسخ بدى را، به بدى ندهد، كافى بود تا استخوان در گلوى كين جويانِ مُتنسِّك وخارِ چشم بدخواهانِ مُتهتِّك گردد.  
5.  مراسم تشييع امام، طالقانى، بهشتى، رجائي، باهنر، أئمّه ى محراب و هزاران شهداء عالي مقام بسيجي، لشكرى وكشورى را همراه با شعارها به خاطر داريم، امّا آن شعارى كه در تشييع پيكر آيت الله هاشمى رفسنجانى، ديگر شعارها را تحت الشّعاع قرار داده است،آنى نيست كه بتوان به سادگى از كنارش گذشت. مردم از آغازين لحظات دريافت خبر رحلت، با تجمّع در بيمارستان شهداء تجريش،حضور در حسينيّه ى جماران و در مراسم تشييع و خاكسپارى ، شعار مى دادند:( عزا، عزاست امروز، روز عزاست امروز/ جمهورى اسلامى، صاحب عزاست امروز!!).  اين نگرانى در جاى خود شايسته تحليل است .تحليل راجع به شخصيّتى نام آشنا كه فقدانش غيرقابل جايگزين است و غير قابل تكرار.
6. عظمت امام( ره) را در مراسم توديع و تشييعِ پيكرش ديده بودم به سال ١٣٦٨، امّا امروز، سه شنبه ٢١ ديماه ١٣٩٥، عظمتِ توأم با مظلوميّت را در بدرقه ى خَلَف صالح‌اش، يعنى زمامدارِ دور انديش و مجتهدِ زمان شناسْ -آيت الله حاج اكبر هاشمى رفسنجانى- طابَ ثَراهُ- بِالْعَيان به چشم ديدم. در عظمتش همين بس، كه دشمن نتوانست بزرگىِ مقامش را بر زبان نراند، ودر مظلوميّت او به ميان دوستانش همين بس، كه فقط از آغازين لحظات إعلامِ  وفاتش، جرأت يافتند اندكى از فراوان مناقبش را بر زبان آورند. آن نيز، پس از روزگاران، كه راندن نامش بر زبان بي مهرى ها وچه بسا محروميّت ها به همراه داشت.
7.  والاتر از خدماتش، خداوند پاداش هاى ماندگار به او دهد، محشور و همنشين با ابراهيم خليلُ الرَّحمان و أنبياء الهى و أولياء كرامش گرداند، اين قلم و شما گراميان را بازگو كننده و قدردانِ نعمت هاى پيدا و پنهانش قرار دهد. «وَ أمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ. ونعمت پروردگارت را بازگو كن.»{ضُحَى :١١}. هاشمى از بارزترين نعمت هاى الهى بود.« . . . لَإنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُمْ . . .،اگر شكر نعمت ها را بجاى آوريد قطعاً بر شما افزون خواهم كرد.»{ ابراهيم:٧}. او از نعمت هائى بود كه خداوند بر ملّت و مملكت ايران ارزانى داشت.
8. ممكن است اداى وظيفه بابت قدردانى ها از جنابش در زمان حيات، فراهم نيامده باشد، اكنون، قضايش را بايد بجا آورد، بلكه خداوند، مملكت بزرگِ ايران را از وجود أشباه و نظائرِ چنان نعمت هائى بى بهره نگرداند. بيائيم داشته هايمان را قدر بدانيم و به اندك بهانه اى واهى و با پس زدنشان خسران و زيان به خود و مملكت روا نداريم. مأجور باشيد و كامروا.

*« دبیر هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین مجلس»

سه‌شنبه 21 /10/ 95