"قانون اساسی برای همه"
«چو عضوي به درد آورد روزگار»
*قربانعلی مهری مَتانکلایی
ناباورانه در بُهت و حيرت ماندم، اما منتظر بودم تصميمي قانونمند و لازم‌الاجرا از دولتمردي پا به كار بشنوم،بلكه بتوانم در كنار حجم انبوه بيانيّه‌ها، تسليت‌ها و اعلام همدردي‌ها،به سهم خود، مرقومه‌اي پيرامون تراژدي ساختمان پلاسكو به قلم آورم. اميد آنكه آتش خشم طبيعت كه از باب اعلان خطر و بيدارباش!، اين بار بر ساختمان پلاسكو شعله‌ور گرديد،با خطّ بطلان كشيدن بر ندانم‌كاري‌ها، حجّت را بر همگان تمام گرداند و مقامات عالیه را به تأمّل براي گام نهادن به آينده‌اي كم خطرتر فرا بخواند. مبادا آنكه با فروكش كردن شراره‌ي آتش،هيجان‌ها به خاموشي گرايد و متصدّيان عالي امور با بسنده نمودن به عادت مألوف یا اكتفاء كردن به دادن اخطاريه‌های بی ثمر،كماكان با فروغلتيدن در وادي ندانم‌گويي‌ها و ندانم‌كاري‌ها در مسند مديريت‌هاي كلان، روزگار بگذرانند،بلكه هم‌پيمان شوند و همين دستور مختصر و ديرهنگام عالي‌ترين مقام اجرائي كشور را با برنامه‌ريزي‌هاي همه جانبه به انجام رسانند،تا ديگر ساختمان‌هاي مشابه نه فقط در تهران بلكه در سراسر ايران، به فرجامي كه مجموعه پلاسكو به آن دچار آمد، گرفتار نگردند. رئيس‌جمهور در فرمان يكشنبه3/11/95 به وزير كشور مأموريت داد: «ضمن شناسائی ساختمان‌های آسیب‌پذیر در تهران نسبت به اتخاذ تدابیر لازم برای ایمن‌سازی اقدام کند». و امّا، بشنویم از قاطبۀ ایرانیان با فرهنگ که چیزی از همدلی ها فروگذار نکردند. اميد آنكه اين خروش مردمي كه شعار «بني‌آدم اعضاي يكديگرند» را در عالي‌ترين مراتب امكان به تماشا گذاشت،و آن سروش آسماني كه با غريو دلاورمردان آتش‌نشان، در جغرافياي ايران به نمايش درآمد، تحسين جهانيان را برانگيخت و جاودانه گرديد، به عنوان حماسه‌اي ارزشمند مغتنم شمرده شود و با به اجراء درآمدن مفاد فرمان، بخشي از آلام تسكين‌ناپذير مردمان اين مرز و بوم،التيام يابد و اعتماد متقابل مردم نسبت به حاكميت در اهتمام ورزيدن‌شان به امر خطير مديريت بحران، استحكام پذيرد. به اميد آن روز. كامروا باشيد.
*« دبیر هیأت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین مجلس»
دوشنبه 04/ 11/ 95
#نظرات خوانندگان
ارسال نظر جدید