تسليت ايّام شهادت بانوى عدالتخواه؛ حضرت فاطمه زهراء سَلامُ اللهِ عَلَيها

" تسليت ايّام شهادت بانوى عدالتخواه؛ حضرت فاطمه زهراء سَلامُ اللهِ عَلَيها "  
 

حضرت فاطمه زهراء (س) در فرازى كوتاه از خطبه فدكيّهء مفصّل و خوانايش كه در مسجد پيامبر (ص) در جمع مردمان و با حضور خليفه و اركان حكومت و گزمه ها ايراد كرد، عباراتى را خطاب به آنان بر زبان راند تا با ثبت در سينه ها به تاريخ سپارند و به آيندگان رسانند. و امّا آن عبارات:  
 
بنا به نقل تذكره نويسان و تاريخ نگاران، دختر رسول خدا (ص) در خلال صحبت ها: (ثُمَّ الْتَفَتْ إلىٰ اَهلِ المَجلِس و قالَتْ: أنتُمْ عِبادَ اللهِ نَصْبُ اَمْرِهِ وَ نَهْيِهِ، وَ حَمَلَةُ دِينِهِ وَ وَحْيِهِ، وَ اُمَناءُ اللهِ عَلىٰ اَنْفُسِكُمْ وَ بُلَغاؤُهُ إلَى الاُمَمِ…؛؛  
 
رو به حاضران در مجلس كرد و فرمود: شما بندگان خدا از مهاجران و انصار! كه به مقام درك محضر رسول خدا (ص) نائل آمده ايد هم اكنون مخاطَبِ امر و نهى و فرمان خدا مى باشيد. حاملان دين خدا و وحى او شماهائيد. نه فقط بايد نسبت به خودتان در شمار امينان باشيد و به خويشتن خويش در عمل به كتاب قرآن و سيره رسول خدا (ص) خيانت نورزيد، بلكه با صداقت به خرج دادن ها، بايد پيام ها را از همين جا به تاريخ و به آيندگان رسانيد تا دين به انحراف نرود و تاريخ به بيراهه نگرايد).     
 
آنگاه فرمود: (فَجَعَلَ اللهُ الإيمانَ تَطهيراً لَكُمْ مِنَ الشِّركِ ؛؛ حكيم متعال ايمان به خودش را واجب نمود تا ماها را پاك و به دور از شرك و بندگى غير خدا نمايد)؛  
 
(وَ الصّلاةَ تَنزيهاً لَكُم عَنِ الكِبْرِ ؛؛ نماز يا كرنش بردن به درگاهش را مقرّر فرمود تا ماها را از خودبزرگ بينى و خودستايى فروشى برهاند)؛  
 
(وَ العَدلَ تَنسِيفاً لِلقُلُوبِ ؛؛ برپايى عدل و إقامهء قسط يا اهتمام دستگاههاى حكومت به رعايت مساوات و مواسات كه نقطهء مقابل تبعيض و استثناء است را واجب فرمود تا اجتماع آدم ها با پيوستگى و هبستگى با يكديگر و در پيوند متقابل با دولت و حكومت به مثابهء يد واحد، عمران و آبادانى و پيشرفت و سازندگى را سرلوحهء كارشان قرار دهند)؛ 
 
آنى كه در معارف قرآن از حاكمان و حكومت ها انتظار مى رود در درجهء نخست اهتمام به برپايى عدل است و بس. تمامْ مظاهر فساد و تباهى تا شكل گيرى مفاسد سازمان يافته و سيستمى كه ايران امروز از آن در رنج است در زير سايه شوم تبعيض و بى عدالتى است كه دين و دنيا و اخلاق و رفتار و روزگار ملّت و مملكت را به سياهى مى نشاند؛  
 
(وَ الصَّبْرَ مَعُونَةً عَلَى اسْتِيجابِ الأَجْرِ ؛؛ بردبارى ورزيدن در برابر ناملايمات و ژاژگويى هاى نابخردان و اراجيف بافان را تحسين برانگيز دانست تا آنانى كه ناخواسته و نادانسته يا عنودانه و خبيثانه روا داشتن آزار و تحقير و نشر أكاذيب و بهتان و توهين و إفترا به آدم هاى بى گناه يا بى دفاع را واجب مى شمارند، تحمّل آن مصائب را پاداش براى خود بشمارد)؛    
 
(وَ الأمْرَ بِالمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلعامَّةِ ؛؛ نظارت و ارزيابى تصميم سازى ها و عملكردهاى حاكمان و دولتمردان را به عنوان يك حقّ و وظيفه براى شهروندان به رسميّت شناخت تا دامن فساد و بيداد به كمترين حدّ امكان كاهش بيابد)؛  
 
(وَ تَوفِيَةَ المَكائِيلِ وَ المَوازِينِ تَغْيِيراً لِلبَخْسِ ؛؛ درست فروشى در بازار و اقتصاد را قانون فرمود تا با كم فروشى ها و گران فروشى ها حقّ را از كسى ضايع نگردانند)؛ 
 
(وَ اجْتِنابَ الْقَذْفِ حِجاباً عَنِ اللّعْنَةِ ** ؛؛ دورى گزيدن از دادن نسبت ناروا به ديگران را لازم شمرد تا مسلمانان انقلابى و جان بركف! ديگران را در معرض لعنت هاى بى امان قرار ندهند). بلايى دين و ايمان سوز كه امروز ايران، سخت به آن گرفتار است؛  
 
و به جمع آنان سفارش فرمود: (فَاتَّقُوا اللهَ حَقَّ تُقاتِهِ ؛ وَ لا تَمُوتُنَّ إلّا وَ اَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ؛؛ آنگونه كه از شما خواستند پرهيزگار باشيد و مراقب باشيد جز مسلمان نميريد!). چه بايد گفت به آنان كه دين هاى نداشته شان را خرج دنياى ملوّث ديگران مى سازند؟.   
 
ديگر فرازهاى اين خطبهء غَرّاء، خواناتر از آن است كه به نگارش در نيايد. امّا رعايت اختصار، مانع از پردازش به آن است.  
 
آنگاه كه بى نزاكتى ها از تبعيضات ناروا تا رواج انواع نوظهور از فساد و تباهى ها تا گستاخى ها كه به نام دين و آئين و اخلاق و مذهب و صيانت از انقلاب و ارزش ها به اين و آن حواله مى سازند تا تعدّدهاى كانون قدرت و مديريّت كه مظاهر شرك و چند خدائى ها را در ذهن ها تداعى مى سازد تا گرانى هاى لجام گسيخته و بى دينى ها كه بذرها را به نام دين در پهنهء اجتماع مى كارند، اينكه اين جامعه با كدام سرعت رو به كجا دارد؟! با نگاه به درد دلهاى دخت گرامى رسول خدا (ص) فقط بايد گفت: خدا به خير بگذراند. آمّين؛ يا رَبَّ العالَمِين.

يكشنبه ٢٨ دى ماه ١٣٩٩ مصادف با ٣ جمادى الثّانى ١٤٤٢، برابر است با يكهزار و چهارصد و سى و يكمين سالگرد شهادت " بانوى عدالتخواه "، دخت گرامى رسول خدا (ص) به همين روز و شب در يازدهمين سال هجرت كه نه فقط رسول جان ها (ص): (اُمُّ اَبِيها)يش خواند و (اَبُوها فَداها)يش ناميد، بلكه خداى قرآن با نزول آياتى مانند: (صَلَوات و مباهله و مودّت و تطهير)، عشق و إرادت به دخت گرامى همراه با شوى و فرزندان معصوم (ع)را تنها پاداش پدر بزرگوار در تحمّل بار سنگين پيامبرى و رسالت شمرد. ايّام شهادت بر شما أصحاب پيروى و إرادت، تسليت باد. شنبه ٢٧ دى ١٣٩٩، برابر با ٢ جمادى الثّانى ١٤٤٢.

** فرهنگ اُمّ جميل و هنده، همسران ابوسفيان و ابو لهب و مادر نيكو خصال معاويه! را در فحاشى ها و در اين روزگاران از ديگر نمونه هاى مانندشان را در ليچارگويى ها مى دانيم و مى بينيم. امّا اينكه آن عربده كشان مجاهد! در حرم امام يا به جاى ديگر به بهانه توهين به مرحوم هاشمى كه در كثيرى از مراتب و مواهب، وامدار تدبير درست يا نادرست ايشان اند، عربده ها به كهكشان رساندند، به باور شما با كدام مكتب تربيتى بر آمده از فرهنگ فاطمى (س) سازگارى دارند؟ پرسشى است كه بانيان منبر و محراب بايد در مقام پاسخ به آن بر آيند. ايران را با اين آداب به كجا مى رسانند؟ خدا مى داند!. به باور شما اگر پيكر هاشمى در جايى ديگر جز حرم امن به خاك مى رفت، اين نواصب از تبار خوارج! چندين و چندبار با نبش قبر كردن ها به بيرون مى كشيدند و به آتش مى كشاندند؟ دست مريزاد به اين همه آداب!!