تحریم انتخابات!!

پردهٔ بیستم - " تحریم انتخابات!!"  
 
 
آنان که انتخابات را تحریم نمودند، و آنان که با دارا بودن تریبون و توان و امکان، با ندادن رهنمودها ملّت بزرگ ایران را به انتخاب بهتر یا انتخاب کردن ها از میان بد و بدتر به آمدن پای صندوق های آراء ترغیب ننمودند، اینان یا ضرورت اکل به میته، ناشی از " قاعدهٔ اضطرار" را نمی دانند، یا از مفاد و محتوا و‌مُؤدّای این کارآمدترین قاعدهٔ اجتماعی، چیز یاد نگرفته اند.   
اینکه هر ساعت و دقیقه، آن هم دستوری! و قیّم مَآبانه! بیانیّه در پی بیانیّه می دهند، حال آدم را دگرگون نموده و به حالت ویار و استفراغ و‌ تهوّع! می رسانند. چه بهتر با انجام همین انتخابات به ظاهر معیوب، این جماعت را ملّت با تو دهنی زدن ها، سفره های شان را برچینند.   
جبهه هایی موقعیّت نشناس!،  تماشاچی! یا ناکارآمد! با گرفتن قیافهٔ مظلومانه و فیلسوف مَآبانه و حق جانبانه! که جز در ایّام انتخابات، نام و نشانی از آنان نیست، با دادن بیانیّهٔ نخست چه گلی بر سفرهٔ ملّت و‌مملکت کاشت که اکنون با صدور بیانیّهٔ دوم، قرار است شقّ القمر نماید!.  
اکنون که وقت حاجت می باشد ملّت حیران را به همراهی کردن تان نیاز است. فردای انتخابات، مسأله ای در میان نیست که استمداد طلبیدن از شماها را احتیاج افتد. برادر! این ملّت و مملکت را زین پس، هرگز و‌هیچگاه به خیرتان امید نیست، مرحمت بفرمایید تا با شیرین کاری های تان، شرّی بیشتر نرسانید!.   
حتّی اگر این مرحله از تاریخ ایران را به هر دلیل باید ذیل عبارت " آزمون و امتحان شدن ملّت و مملکت به انتخاب کردن میان «بد» و «بدتر»!" به نگارش در آورد، و پیروان «بد»، ‌کمتر، و تابعان «بدتر» از حیث عدد، بیشتر باشند، و با این فرض آنگونه که جناب زاکانی، یکی از نامزدهای انتخابات بر زبان راند، مبنی بر اینکه:  
(تجربه ۴۲ سال راه طی شدهٔ انقلاب، وجود ۲ تفکر را مقابل هم در انتخابات نشان می‌دهد: یکی، جریان اشرافی‌گری با تحمیل حجم مشکلات و اینکه فقط گره آن به‌دست خارج از کشور باز می‌شود! و دیگری، جریان انقلابی و معتقد با تکیه بر آرمان شهیدان، امام راحل و رهبر معظم انقلاب برای خدمت به ملت!).  
با این دوگانگی های من در آوردی! که یک نامزد واپسگرا و خیالی از خود به یادگار گذاشت،‌ کار را نه فقط سخت، که بسیار آسان و روشن از هم متمایز ساخت.  
جناح عصبانی با دریافت این باور غلط از تقسیمات خیالی، ‌باید با آمدن به میدان و ندادن رأی به آنان، موضع خود را بر ایرانی بودن و مسلمان زیستن و خردمند بودن و وطنخواه بودن به اثبات رساند. نه آنکه با تحریم کردن و قهر و انزوا پیشه گرفتن و با بازی کردن در زمین و برای دشمن!، درستی چنان اباطیل را با به جریان انداختن آب در رودخانهٔ آنان تأیید و پر بارتر گرداند.    
مگر قائلان به وجود نامزد مناسب، یا نامزد «بد» از میان «بدتر»، این آیهٔ شریفه را نخوانده یا نشنیده اند که خدای متعال در کتاب قرآن جاویدان نوید داده است: 
(…كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ …؛؛ بسا گروهى اندك كه بر گروهى بسيار به اذن خدا پيروز شدند!)،{بقره/۲۴۹}. شاید انتخابات، از نوع دوم خرداد ۷۶ به وقوع بپیوندد! خلق خدا را چه دیدید آنگاه که بخواهد با " إرادهٔ تغییر در وضعیّتِ موجود " گام به میدان گذارد، و چون سیل خروشان با حضور یافتن پای صندوق های تعیین سرنوشت،‌ موج ها بیافریند؟!. 
شاعر عرب در نزدیک به یکصد سال پیش از این چه زیبا سروده است:     
(إِذا الشَّعْبُ يَوماً أرادَ الحَياة * فلا بُدَّ أنْ يَسْتَجيبَ القَدَر!* ولا بُدَّ للَّيْلِ أنْ يَنْجَلِی * ولا بُدَّ للقَيدِ أنْ يَنْكَسِر!). 
آنگاه که ملّت و مملکتی إراده نماید با دخالت کردن در تعیین سرنوشت خود گام به میدان گذارد، نه فقط تاریکی شب به روز روشن بدل می گردد، و زنجیرها گسسته می شود،‌ که قضا و‌قدر را نرسد در یاری و هم صدایی با چنان ملّت و مملکت از جا بر نخیزد و در مقام اجابت بر نیاید!).  

بنابراین،‌ به حاشیه راندن اباطیل سرایان، مشروط و در گرو آن است که قاطبهٔ ملّت، یک صدا به میدان بیاید. خدای متعال نیز اجابت درخواست مردمان و امداد رسانی ها برای تغییر و دگرگون ساختن أوضاع نا به سامان اجتماع را مشروط به خواست و إرادهٔ اکثریّت آنان نموده است. آیات قرآن، مشتمل بر واژگان (تغییر) متضمّن بیان آن است.  
بنابراین، در عرصهٔ فعالیّت های اجتماعی، کس را نرسد با تحریم کردن ها یا اعلام بی طرفی و بی تفاوتی نمودن ها یا با دادن رأی سفید، ممتنع یا باطله،‌ جبههٔ بد را به حال خود گذارد، زیرا که این عمل، تقویت کردن جبههٔ بدتر را به دنبال دارد.  
آنگاه که امر انتخابات، ‌دائر مدار انتخاب میان بد و بدتر باشد، خردمندی و ذکاوت با انتخاب بد کردن است که معنا می یابد. در این باره در (پرده های بعدی)، موضوع با تفصیل بیشتر به نگارش در آمد.

جماعتی که نتواند در هنگام وقوع تعارض میان " شرّ بدتر" با " خیر کمتر"، در مقام انتخاب بر آید، در هیچ کجای تاریخ، با اقتباس از بیان مولا (ع) در یکی از خطبه های کوتاه نهج البلاغه، (نه باطل را میرانده و نه حق را تقویت نموده!). اینان به درد سنگ لای جرز نخورده اند و نمی خورند!. باید از اینان بر حذر ماند.    
خوشحالم که ذیل این شمار از عناوین اغلب بی هویّت و‌ بی ریشه یا بی عقل و درایت و فاقد اندیشه!، هرگز و هیچگاه نزیسته ام.